DEFINICJE: Co to jest marszrutka?

Marszrutka stanowi nierozerwalną część krajobrazu rosyjskich dróg, jako najefektywniejszy i najbardziej malowniczy środek transportu. Kto będąc w Rosji nie przejechał się marszrutką i nie kupił do niej samodzielnie biletu może czuć się, jak turysta, który będąc w Polsce nie spróbował pierogów i Gorzkiej żołądkowej, a w Paryżu nie wjechał na Wieżę Eiffel’a. Tej przyjemności po prostu nie wypada nie zaliczyć.

Ten mały bus na wyjątkowo wąskich oponach jest w stanie pomieścić niewiarygodną liczbę pasażerów. Składa się z części dla kierowcy, czyli kąta, w którym siedzi i kieruje pojazdem, czasami ze ścianką za plecami. Przestrzeń ta jest najczęściej cudownie i bardzo indywidualistycznie ozdobiona maskotkami / kotarami z frędzelkami / kolorowymi znaczkami / chorągiewkami / obrazkami z ikonami świętych / koralikami / różańcami etc. Kierowcę od foteli pasażerów oddziela również swego rodzaju lada, najczęściej obita jakimś dywanem. Muzyka, przeważnie tzw. szanson czyli romantyczne i melancholijne, wolne pieśni lub rosyjskie disco – polo puszczona jest na full i pasażerowie zmuszeni są bawić się razem z kierowcą.

Najbardziej typowy środek transportu miejskiego w Rosji

Pozostałą część wnętrza zajmują fotele dla podróżnych i bardzo wąska przestrzeń między nimi. Marszrutka najczęściej z impetem zajeżdża na przystanek, wysypuje się z niej tłum ludzi i ładuje kolejny. Zasada jest jedna – nigdy nie można się upchnąć tak, żeby nie było miejsca dla kolejnej osoby. Plusem jest to, że w każdej chwili można poprosić kierowcę o zatrzymanie się na środku drogi i po prostu wysiąść. Bilety czasami kupuje się u kierowcy właśnie, ale przeważnie od tzw. konduktora, czyli osoby, która siedzi na pierwszym fotelu za kierowcą i z małej rolki wyrywa bilety i wręcza ludziom.

Wnętrze marszrutki, tylna część – wyjątkowo puste

Gdy pojazd jest wypełniony do granic, osoby z końca przekazują pieniądze pierwszej osobie przed sobą, a te kolejnym, a potem tą samą ścieżką wraca bilet i reszta pieniędzy. Gdy monet jest wyjątkowo dużo wędrują w plastikowym pudełku po np. margarynie, które następnie puste wraca do sprzedawcy. Jeżeli ktoś ma wątpliwości, co do wydanej reszty, albo bilet do niego nie dotarł, głośno zgłasza to konduktorowi. Przeważnie jednak ten system działa idealnie.

Astanovka, czyli przystanek

Komfort jazdy w marszrutce można porównać do siedzenia/stania w trochę większym metalowym pudełku. Latem jest chłodno przy otwartych oknach, a zimą gorąco, aż do omdlenia. Problem braku uchwytów do utrzymania równowagi, gdy się stoi rozwiązuje naturalny ścisk wewnątrz, w którym będąc zgniecionym między jedną a drugą osobą nie sposób się przewrócić.

Marszrutki są tanie – bilet nie ograniczony czasem kosztuje około 1,5 PLN. To taniej niż autobusy i przeważnie szybciej. Kierowcy marszrutek jeżdżą zuchwale i bezczelnie, wrzeszczą na innych kierowców, a latem kierują najczęściej z gołą klatą… Jak już pisałam, poznanie Rosji bez przejażdżki marszrutką nie jest poznaniem Rosji…